BLÓMAN

Orð: Poul F. Joensen  Lag: H. P. Danks                

E                B7       E

Fagra blóma, tú sum prýðir

B7                        E       B7

fjallatindar, berg og skør, 

E       B7                E

bø og ong og grønar líðir,

B7                    E

hvat er fagrari á jørð?

B7                    E      

Eina blómu tó eg kenni,

F#7                       H7

fagrast hon av øllum er,

E          B7                 E    

sjálvt ei rósan líkist henni,

B7                        E

tað er hon, eg valdi mær.

Blómur spretta móti vári,

følna tá íð heystið er.

Mín hon blóma man alt árið,

sjálvt um kalt og kavi er.

Einaferð hon bert kann blóma,

følnar hon, eg følni við.

Fylgja skal eg blómu míni

til tann síðsta hvíldarfrið.